خیانت وجنایت ما قابل بخشش نمیباشد

یکی‌ از هم میهنان به نام نوری در کامنتی نوشته است: من بین سالهای ۱۳۴۸ تا ۱۳۵۳ دانشجوی مهندسی در یکی از معتبر‌ترین دانشگاه دولتی درس میخواندم. وقتی اول ترم انتخاب واحد میکردیم با مراجعه به انتشارات دانشگاه کتابهای مورد نیاز را دریافت میکردیم اگر در خوابگاه زندگی نمی کردیم ماهانه ۲۵۰ تومان حق مسکن و ۳۰۰ تومان برای خرید دفتر وقلم وخوردوخوراک بما میدادند که حداقل یکبار در هفته به سینما وتاتر‌های معتبر مثل سنگ لج یا تاتر شهر میرفتیم واخ ماه هم پس انداز داشتیم البته نا گفته نماند نود در صد ما کارگرزاده یا گشاورز زاده بودیم. هیچ پولی به عنوان شهریه به دانشگاه پرداخت نمیکردیم. متاسفانه شاه نمی دانست که ما لیاقت آنرا نداریم وخود را روشنفکر میدانستیم. کتابهای مزدورانی مثل مدیرمدرسه مزدور بیوطن جلال احمد یا ماهی قرمز کوچلو صمد بهرنگی توده‌ای را میخواندیم پنچشنبه‌های عصر به کلاس حسین شریعتی مزدور مذهبی جاسوس انگلیس می فتیم وفکر میکردیم روشنفکر شده ایم.حالا به احمق بودن خود پی برده ایم وخدایی نسلی سوخته ازخود ودو نسل بعدی کرده ایم خدا وکیلی هر چه ناسزای رکیک بما بگویید با جان ودل پذیراییم. طلب بخشش از شما داریم هرچه درمورد نسل کثیف ما بنویسید با جان و دل پذیرا هستیم. هر چند میدانم که خیانت وجنایت ما قابل بخشش نمیباشد